มีเพียงแค่สองมือเปล่า
อยู่บนทางเท้าก้าวย่างไปทั่ว
เงียบเฉย ขี้อายเก็บตัว
เหมือนเหลือบริ้นหวาดกลัว กฎเกณฑ์แห่งสังคม
คือคนที่เขาตราหน้า
บ้านนอกคอกนาหนังหนามือด้าน
แรงกายมากมายมโหฬาร
เขาเอาไว้ใช้งาน ไม่ใช่เอาไว้ใช้งม
สังคมกอบกันเป็นหมู่เหล่า
คนบ้านนอกอย่างเราๆ มากมายในสังคม
ผู้ใช้แรงงานคือผู้ออกแรงอุ้มสม
หาได้ใช้คารมก้มหน้ามาขอใครกิน
แรงงานทำงานเพื่อคน
แรงงานทำงานเพื่อคน
แต่กี่คนเข้าใจเห็นใจ
คิดดูซิใครลำบากสบาย
เอาไปเถอะกำไร เอากำลังใจเราคืนมา
คิดดูซิใครลำบากสบาย
เอาไปเถอะกำไร เอากำลังใจเราคืนมา
ผู้ใช้แรงงานคือผู้สร้างโลกให้โสภา
