กระดาษสีขาวเขียนด้วยปากกาสีชมพู
กับซองใบเดิมที่ดูคุ้นเคยกันอย่างดี
ส่งมาทุกครั้งมีคำว่ารัก ให้ฉันได้นอนฝันดี
แต่อยู่ดีๆ ดูเหมือนเธอจะห่างหายไป
ส่งข่าวไปถามคิดถึงเหลือเกินที่เธอไกล
ส่งไปแค่ไหนไม่เห็นว่าเธอจะตอบกัน
และในวันนี้ดีใจเหลือเกิน ได้รับด้วยใจที่สั่น
เปิดอ่านอีกครั้ง ยังเจอถ้อยคำที่ดีเหมือนเคย
*แต่คำที่ฉันได้เจอ แทบอยากจะหยุดหายใจ
เธอได้เจอใคร ที่ใกล้ที่ดีกว่าฉัน
เรื่องราว..ที่สัญญา เธอบอกว่าขอโทษกัน
อ่านถึงตรงนั้น น้ำตาก็ไหลไม่รู้ตัว
**กระดาษสีขาวเขียนด้วยปากกาสีชมพู
ที่เคยให้ฉันเธอจะขอมันคืนด้วยไหม
ถ้าเธอต้องการ จะคืนให้เธอ แค่ขอให้เธออภัย
ฉบับสุดท้ายมันต้องเลอะไปด้วยรอยน้ำตา
(ซ้ำ *, ** )
