เพลง กาษานาคา
อุเทน พรหมมินทร์
สายน้ำ...อดีตที่มันไหลไป
เหมือนว่าเราเคยแหวกว่ายด้วยกันก่อนนั้น
ใจที่คอยพักอิง รักที่มีให้แก่กัน
ช่างผูกพัน ผูกกันนานแสนนาน
เป็นเวรกรรมปางก่อนที่ย้อนเข้ามา
ให้น้ำตาเราหลั่งรินแห้งจนสิ้นใจ
ได้มาพบเพื่อลา จำพรากเราให้ห่างไกล
บุญเราสร้างมาน้อยไปต้องจำใจลา
ผ้ากาษาที่ให้มาพี่จะห่มไว้
อยากทำอย่างที่ตั้งใจ เลือกไปสู่แดนพระธรรม
อยู่ที่ไหนน้องจง รับบุญที่พี่หนุนนำ
ขอให้เวรกรรมน้องจงสิ้นไป
สายน้ำโขงขอจงช่วยเป็นพยาน
ถ้าดวงไฟขึ้นจากน้ำสองดวงวันไหน
นั่นคือรักของเรา จะรักกันไม่เสื่อมคลาย
เผื่อชาติไหนให้เราได้รักกันเหมือยเดิม
ผ้ากาษาที่ให้มาพี่จะห่มไว้
อยากทำอย่างที่ตั้งใจ เลือกไปสู่แดนพระธรรม
อยู่ที่ไหนน้องจง รับบุญที่พี่หนุนนำ
ขอให้เวรกรรมน้องจงสิ้นไป
สายน้ำโขงขอจงช่วยเป็นพยาน
ถ้าดวงไฟขึ้นจากน้ำสองดวงวันไหน
นั่นคือรักของเรา จะรักกันไม่เสื่อมคลาย
เผื่อชาติไหนให้เราได้รักกันเหมือยเดิม
นั่นคือรักของเรา จะรักกันไม่เสื่อมคลาย
เผื่อชาติไหนให้เราได้รักกันเหมือยเดิม
ใครมีคอร์ดลงทีครับเพราะมากๆ
