ยอมให้ฟ้าลิขิตชีวิตแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น
คือวันที่เราลืมตามาเป็นผู้คน
ไม่น้อยใจ ในวาสนา เพราะฟ้าต้องมีเหตุผล
อาจจะหลงทาง อาจจะทุกข์ทน ไม่โทษใคร
รู้แค่เพียงว่าเราคิดดี
แม้บางทีไม่มีใครรู้
แต่เราย่อมรู้อยู่แก่ใจ
* บอกตัวเองเป็นคนคนทั้งที ต้องทำดีให้ดีขึ้นไป
ขีดเส้นทางหัวใจ ด้วยสองมือของเรา
บอกตัวเองว่าคงสักวัน สิ่งที่ทำจะไม่สูญเปล่า
อาจจะมีบางคนที่ยินดี มีบางคนที่รับเราไว้ในใจ
ใจทั้งใจ ยังเต้นยังไหว ล้มลุกล้มคลานกี่หน
ก็ยังจะทำจะทนจะสู้ทุกอย่าง
คำว่ายอมลบออกจากใจ ไม่มองเหลียวไปข้างหลัง
แต่จะมั่งคง อยู่บนเส้นทาง ที่ตั้งใจ
