* ฉันหลงใหลในสิ่งลวงตา
เอื้อมมือไปไขว่คว้าไม่เจอ
เหมือนเคว้งคว้างอยู่ในหลุมดำ
อิสระอยู่ที่ไหนไม่เข้าใจ
สุดท้ายแล้วฉันก็หยุดตามหา
กลับมาลองสบตาตัวฉันเอง
ที่จริงคำตอบนั้นมันอยู่ไม่ไกล
อยู่ตรงนี้ ตรงที่ใจ แล้วแต่ใจบันดาล
เพียงลืมตาก็เรียกร้อง
ต้องการอ้อมกอดทันทีนี่คือมนุษย์เราใช่ไหม
(และไม่ว่าใครทั้งนั้น)
อยากได้นั่น อยากได้นี่ อยากมีอย่างที่ใครๆ
ก็คิดว่าใจมันเสรี (เอาแต่ใจทั้งนั้น)
เพราะโลกใบนี้กำหนดมาให้เราแตกต่างกัน
เพราะฉันกับเธอไม่ได้มีทุกสิ่งที่เหมือนกัน
แค่มีช่องว่างให้เราได้ทำอะไรในสิ่งที่ใจต้องการ
แต่ไม่ใช่มากัดกัน
(*)
** ความเป็นคน มันเป็นเพียง สัญชาตญาณอิสรภาพ
ไม่ยอมให้ใครมาคอยบงการ (Degree of Freedom)
ต้องได้โน่น ต้องได้นี่ มีเพียงตรรกะ ความคิดบ้าๆ
บ้างใช้สงคราม อ้างอิสรภาพ (Degree of Freedom)
พอเถอะพอสักที พอเถอะพอสักที พอเถอะพอสักที
พอเถอะพอสักที (Degree of Freedom)
(*,**)
ความเป็นคน มันเป็นเพียง สัญชาตญาณเอาตัวรอด
ชีวิตดินรนให้มันหลุดพ้น (Degree of Freedom)
ยังเป็นคน เพียงพอใจ ใช้อิสระให้พอดี ทุกสิ่งย่อมมี
องศาของมัน (Degree of Freedom)