เพราะแรงกดดันของคำบอกลา ฉันจึงต้องมาร้องเพลง
ถ้าใครได้ยินถ้าใครได้ฟัง นี่คือเสียงเพลงสุดท้ายฉันเอง
เหตุเพราะฝนในเดือนตุลา ที่พาฉันไป
ในโลกที่แสนวังเวง เมื่อฉันกำลังคุกเข่า
เพื่อขอทำให้รักเรา เป็นอย่างเธอฝัน
* (แต่) เธอนั้นหันมองที่ฉัน ปิดกล่องแหวนที่กำลังส่งไป
ร้องไห้ใต้ฝนที่โปรยเข้ามา ก่อนเธอนั้นจะไม่สบตา
และเอ่ยมาเพียงคำเดียวว่าเสียใจ
เฉยเกินกว่าชา ไหลรินออกมา น้ำตาที่มีข้างใน
ช้ำเกินแสดง หัวใจหมดแรง เมื่อเธอไร้ซึ่งเหตุผลข้อใด
ก่อนหน้าฝนในเดือนตุลา เธอพาฉันไป
ในโลกที่สวยดังเพลง และพูดคำให้ฉันจำ
เหมือนคำให้สัญญา ว่าอย่าไปจากเธอ
(*)
** ดังกระสุน ฝังกลางอกฉัน ผ่านกล่องแหวนที่ยื่นมือส่งไป
ไร้ซึ่งซุ่มเสียงที่ยิงจากตา ต้องพาร่างตัวเองกลับมา
เพื่อบอกลาผ่านเพลงนี้ก่อนสิ้นใจ
หากคนไหนบังเอิญมาได้ยินและได้ฟัง
ฝากเพลงนี้ให้คนสองคนฟังดังๆ
คนที่เขานั้นยังไม่รู้ว่าชีวิตที่เขาให้มาได้พัง
บอกว่ารักเขาฝากขอโทษเขาที่ฉันห้ามตัวเองไม่ทัน
(*,**)
และสุดท้ายเรื่องราวเหล่านั้น หากไม่ถึงเธอคนที่ตั้งใจ
เมื่อไร้สิ้นแสงในเดือนตุลาหากว่าฉันไม่คืนกลับมา
โปรดจงรู้หนึ่งชีวิตจบสิ้นไป
ตอนนั้น ตัวฉัน กับแหวนวงนั้น ที่ตรงนั้น
