INTRO:/
เกิดเป็นคนตัวนิด อยู่อย่างไม่มีตัวตน
ปากกัดตีนถีบดิ้นรน หาคุณค่าความหมาย
มีงานทำเล็กๆ รับผิดชอบเด็กๆ
แค่บะหมี่เส้นเล็ก แม่พ่อไม่มีเส้นใหญ่
ไม่มีใครมาสนใจใยดี
เป็นวิถีคนไม่มีตัวตน
หวังว่าฟ้าเบื้องบนคงก้มมองเราอยู่
คนไม่รู้ฟ้ารู้ ฟ้าไม่รู้ เรารู้เราดี
SOLO:/
กอดตัวเองให้อุ่น ขยับด้ามไม้กวาด
รุ่งอรุณแดดสาด เดินตามกวาดถนน
กลิ่นไอเช้าละลาย รถคนเมาวิ่งส่าย
ชนคนกวาดถนนตาย ไม่มีใครสนใจ
(ซ้ำ *)
SOLO:/
สลักชื่อเอาไว้บนด้ามไม้กวาด
ไม่มีใครจำชื่อเขาได้เลย
คนไม่รู้ฟ้ารู้ ฟ้าไม่รู้เรารู้
ใครไม่รู้ เรารู้เราดี โฮว์...
SOLO:/