เนื้อเพลง ไฟกับตะวัน - คำร้อง วรัชยา พรหมสถิต
คืนที่เรามองฟ้าด้วยกัน บอกฉันจะจับมือกันเรื่อยไป จะไม่คิดเกรงกลัวกับหนทางไกล
จะให้ฉันเป็นไฟส่องทาง ความมืดมัวอ้างว้างนั้นเธอไม่หวั่นไหว
เดินผ่านกลางคืนมาถึงกลางวัน กลับหัน สะบัดมือเดินหนีไป เมื่อเธอพบตะวัน
ส่องแสงแรงไกล ก็เลยทิ้งดวงไฟส่องทาง เธอไม่กลัวอ้างว้าง จึงจากฉันไป
ไฟกับประกายของแสงตะวัน ฉันจึงไม่สงสัย เธอย่อมจะโยนดวงไฟ
และคงไม่คิดกับคืน กัดฟันฝืนใจทน เหตุผลเธอมี เจ็บคราวนี้ จะยอมข่มใจ