เที่ยวไปตามตะวัน บุกบั่นไปตามลม
สนุกสุขสม หัวใจหงายคว่ำ
ชีพที่ยาวนาน ที่สั้นแค่เพียงคำ
เอาตูดแช่น้ำแล้วเดินต่อไป
เธอเสาะหา นภาคลุมครอบ
สายลมคงรอบไว้
สายใจ ไหลลู่สู่สวรรค์
เที่ยวก็กินทัน บ่นมันไปไย
ค่ำที่ไหนก็นอนที่นั่น
อยู่ก็ลืมตา ขึ้นมาดูตะวัน
ว่าโลกสร้างสรรค์สวยงามให้เรา
บอกให้รู้... ให้ดูความจริง ทิ้งคืนเพื่อสู่เช้า
ให้เราทิ้งเศร้าสู่สดใส
โลกมีมายา จะบ้าก็ในเมือง
เรียกรุ่งเรืองก็คงจะไม่
โลกในความจริง คือสิ่งอยู่ในใจ
นันแหละไซร้วัดความรุ่งเรือง
อีกเมฆา.. นภาตระหง่าน สายธารที่ผ่านเมือง
สายลมนองเนืองสู่หุบเขา
เที่ยวตามใจปอง ท่องตามการมี
สุขอย่างนี้แล้วมีใดเท่า
มั่นในความจริง แต่หยิ่งในตัวเรา
มีเพื่อนเป็นภูเขาแล้วกลัวอะไร
อีกทะเล ทั้งเห่ทั้งกล่อม ทั้งยอมเป็นเพื่อนใจ
ต้นไม้ ทรายคลองพี่น้องกัน
