Intro :
ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่เราเดินสวนกันแทบทุกวัน
ไม่ว่าวันไหนศุกร์เสาร์อาทิตย์จันทร์ ยังได้พบไม่ว่าเวลาใด
แม้ในวันที่ฝนตก เธอติดฝนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
บังเอิญฉันเพิ่งซื้อร่มคันใหม่ เดินผ่านมาจึงยื่นมันให้เธอ
*แล้วถ้าเธอ เกิดสงสัย ที่เราเจอกันบ่อยไป
คือพรหมลิขิต หรือว่าไง คงดีถ้าเธอคิดอย่างนั้น
**ความจริงแล้ว ฉันตั้งใจให้บังเอิญ
ก็เพราะว่าคนมันอยากเจอ
อยากพบ เธอ ก็เลยทำไปแบบนั้น
แค่เพียงหวัง อย่างน้อยช่วยให้เธอสนใจกัน
สักวินาที ที่มีฉัน ในสาย ตา
อาจอยู่มุมไกลไกล ก็ไม่เป็นไร พอใจแล้ว
จำได้ชัดและขึ้นใจ เวลาไหนที่เธอจะเดินผ่าน
ไม่ว่าวันนี้พรุ่งนี้หรือเมื่อวาน ไม่น่าพลาดเท่าที่ฉันสังเกตุ
พยายามทำทุกอย่าง ลำบากแค่ไหนไม่เคยปฏิเสธ
ก็เพราะรักเธอนั่นแหละสาเหตุ ให้มารอมาเจออยู่เรื่อยไป
(ซ้ำ *,**)
ก็ไม่เป็นไร พอใจแล้ว แค่ได้รักเธอ พอใจแล้ว