ข้าคือเจ้าชาย แห้งรัตติกาล อยู่มานมนาน ผ่านวันพ้นปี
ข้าเป็นเจ้าชาย อยู่ในความมืด กัดกินความขมขื่น ในใจคน
ไม่มีตะวัน มีแต่แสงจันทร์ อยู่กับความมืด จนชินไป
ข้าเหมือนราชา ราชายิ่งใหญ่ ปีศาจตนใด นับถือข้า.....

ไม่มีวันตาย ไม่มีหัวใจ ไม่มีผู้ใด อยู่อย่างเดียวดาย
อยุ่กับความเศร้า ความเหงาเข้ามา ผ่านกาลเวลา สะท้านใจ จอมมาร....

*
คือเจ้าชายแห่งความมืด ที่ขมขื่น ไม่มีผู้ใด
คือเจ้าชายที่ยิ่งใหญ่ แต่ขาดหัวใจ ต้องอยู่อย่างวังเวง
เพราะเขาคือ เจ้าชาย แห่งรัตติกาล


แต่ก่อนข้าเคย ได้เป็นมนุษย์ สัมผัสทุกข์สุข มีโกรธมีหลง
แต่ว่าวิญญาณ มาสิงสู่ บอกให้ข้าอยู่ ปกครอง ปีศาจร้าย.....

ขาดคนรู้ใจ ไม่มีหัวใจ ไม่มีผู้ใด เคียงข้าง จอมมาร.....

* / *

อยากจะให้มนุษย์ ทุกคนได้ฟัง บางพลาดพลั้ง มีร้ายและดี
ความสุขอยู่ที่ ความรักในใจ โกรธกันทำไม ไม่ได้อะไร สำรวจจิตใจ มารักกัน....

* / *  

เพราะเขาคือ เจ้าชาย แห่งรัตติกาล

เพราะเขาคือ เจ้าชาย แห่งรัตติกาล......