ไม่รู้เธอแกล้งหรือว่าจงใจที่ทำให้ใครแทบเป็นบ้าตาย หลอกให้หลงรักปักใจงมงาย
จู่ๆกลับกลายตั้งหลักไม่ทัน
เธอลืมความสุขที่เราเคยเสพ ฝีมือชั้นเทพลีลาเธอนั้น เพียงชั่วข้ามคืนเธอลืมสัมพันธ์
แต่ในใจฉันกลับจำฝังใจ
มันหึงมันหวงห่วงหาไม่ห่าง ไม่ยอมปล่อยวางจมอยู่เนื้อใน เจ็บปวดรวดร้าวที่เห็นเธอมีใคร
อยากเดินเข้าไปบอกนี่มันของกู 
*เป็นหมาหวงก้าง มันทรมานหัวใจ จะกลืนก็ติดคอ จะคายก็ไม่ได้ น้ำลายมันก็ไหล ยังอยากลิ้มลองอีกครั้ง
เธอเป็นของฉัน ใครก็อย่าหมาย ฉันยังไม่ตาย ใครก็อย่าหวัง จะคาบเอาไว้แม้ไม่ได้กินก็ช่าง
หากว่าฉันยังหายใจอย่าได้มาลองดี(*)
เพราะถ้าไม่รักฉันก็ไม่หวง ก็เพราะเป็นห่วงกลัวมีอันตราย ถ้าไม่รักจริง ไม่ขวางทางใคร เธอเป็นอะไรฉันคงต้องตายแน่นอน