จงอย่าประมาทว่าชาติอาชา  อันสังขรารกามาไม่มีแน่นอน
             อันความเป็นชายมีเสื่อมสลาย หย่อนยานสั่นคอน
             ฮอร์โมนหนุ่มไม่เคยไหลย้อน จงพึงสังวรณ์ก่อนมันจะสาย
                          
                       จงปลงให้เห็นเป็นอนิจจัง ยามมีพลังปึ๋งปั๋งให้เร่งขวนขวาย
                        ยามร่วงโรยรา  โด๊ปไวอากร้าช่วยยังไม่วาย
                        กลายเป็นหนุ่มระยะสุดท้าย แล้วจะเสียดายเวลาผ่ายลอย

             ที่มัวทำงานจนเพลิน  ที่มัวหาเงินให้หมอ เก็บกดไม่ยอมปลดปล่อย
             เพราะมัวขันแข่ง ตำแหน่งเลิศลอย  จนแรงถดถอย คอยวันเข้าโลง
             มาให้รางวัลตัวเอง อย่าเกรงคนอยู่รอบข้าง ปล่อยวางให้มันปลอดโปร่ง
             ทรัพย์สินนอกกายอย่ามัวใหลหลง  ใส่ปากใส่โลงไม่มีความหมาย
    
                         จงใช้ให้คุ้มความหนุ่มที่มี  ไม่รู้วันนี้ พรุ่งนี้จะเป็นวันตาย
                          กินเที่ยวให้ฉ่ำ หาสุขให้หนำกับความเป็นชาย
                          ถึงเป็นหนุ่มระยะสุดท้าย  ไม่คิดเสียดาย    ตายก็ภูมิใจ   

                                                    ซ้ำทั้งหมด