ยามใดเธออ่อนล้าหมดความหวังและไร้เรี่ยวแรง
ดั่งดวงตะวันสิ้นแสง ดับลงไปในใจของเธอ
เมื่อมองหาไม่มีแม้ใคร ที่ยืนอยู่เคียงข้างเธอ
 ไม่มี...สักคน 
มีเธอยังมีฉัน ที่ยังรักเธอเสมอมา 
มองในสายตาเธอจะเห็นแสงทอง ส่องทาง
ว่ารักของฉันนั้นยิ่งใหญ่กว่าใครและไม่มีวันสูญสิ้นไป
อยากให้เธอได้รู้ อยากให้เธอรู้สึก อยากให้เธอได้เข้าใจ
ว่ารักนี้อดทนมอบสิ่งดีให้เธอเรื่อยไป ไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ให้เธอต้องเจ็บ
ผิดกี่ครั้งฉันเข้าใจ และอภัยได้เสมอไป
 เพราะฉันเชื่อในเธอ ฉันหวังในเธอ
วันที่เธอสุขสม ใจของฉันก็พลอยชื่นบาน แต่ในวันที่ร้าวราน โปรดกลับมายังที่เดิม 
แม้คืนวันผ่านไป และเธอก็อาจเปลี่ยนไป แต่อย่างไร ใจของฉัน...

แต่อย่างไร ใจของฉัน...
ก็ยังรักเธอ