ฝันร้าย (Slumber) 




จมอยู่ในความฝัน รอบกายไม่มีแม้ใคร มองไม่เจอแสงใด ในความมืดมน
ไม่อาจจะตื่นจากฝัน ไม่ว่าจะนานเท่าไร เหมือนว่าใจ ถูกพันธนาการ
                           
นอนทอดกาย สิ้นไร้เรี่ยวแรง รอแค่ใครผ่านมา
ปลุกหัวใจ จากห้วงนิทรา ปล่อยหัวใจจากฝัน 

แค่ใครสักคนที่เดินเข้ามา   
เข้ามารักษาใจที่เดียวดาย
ได้โปรดเข้ามามอบลมหายใจ         
ให้ตื่นอีกครั้ง (จากฝัน)



อยู่กับความเหน็บหนาว อ่อนแรงลงไปทุกที เมื่อยามราตรี ไม่มีแม้แสงจันทร์
ไม่อยากทนอยู่อย่างนี้ อยากให้มันผ่านพ้นไป    ไม่รู้เมื่อไร ฉันจะลืมตา