วันและคืนหมุนเวียนแปรเปลี่ยนไป มันก็ยังว่างเปล่า เหลือเพียงแค่เงาที่อยู่เป็นเพื่อนคอยปลอบใจ

ใครกี่คนเข้ามาก็จากไป ยังไม่เคยจะเจอคนไหน ที่รักและจริงใจเลยสักที


*ที่ยอมอดทนทำเพื่อรักมาตั้งมากมาย     ทำดีแทบตายแต่สุดท้ายไม่ได้ดี


**มันก็ยังคงเหมือนเก่า มันก็ยังคงเหงาอยู่ ฉันก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร 

ได้แต่อธิษฐานอ้อนวอนต่อฟ้าขอจงเมตตาและช่วยเห็นใจ

หากว่าบุญที่สร้างมา ถ้ามันยังมีค่าพอ ก็อยากจะขอซักเรื่องได้ไหม

ช่วยบันดาลให้ฉันได้เจอกับใคร ที่จะไม่ทิ้งกันไปง่ายๆอีกเหมือนเคย


ทำความดีแล้วมันจะได้ดี มันจะจริงรึเปล่า ไม่อยากจะคาดเดาให้ต้องเศร้าและเหนื่อยล้า

จะยังไงก็ขอทำต่อไป โดยไม่หวังอะไรกลับมา ถ้าฟ้านั้นมีตาคงเข้าใจ