ฉันรู้ว่าฉันไม่อาจจะลบ ไม่อาจจะคบ ไม่อาจจะคิด มันอาจจะผิดและบางทีมันก็อาจจะฝืนเกินไป แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อใจก็มีเธออยู่

ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรสักนิด ไม่ควรจะพบ แม้แต่จะคิด มันไม่สิทธิ์และอาจจะผิดร่ำไป แต่ใจที่มันพร่ำเพ้อจะอย่างไรก็มีแค่เธอ


ยังคงรอคอยทุกวันและเวลา เผื่อวันที่เธออาจจะกลับมา แม้จะเหนื่อยและท้อ แต่อาจจะพอให้เธอเห็นค่า

กลับมาเถิดหนา อยากให้เธอนั้นช่วยอภัย กับคนที่เอาแต่ใจ อย่าจากไปไกลแบบนี้เลย


รู้ ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่มีทำไปแค่ไหนก็ไร้ค่า ในสายตา แห่งการลา แม้จะทำเท่าไรเธอก็คงจะไม่กลับมา


ฉันรู้ว่าฉันไม่อาจจะพบ ไม่อาจจะคบ ไม่อาจจะคิด ในสิ่งที่ผิดและบางทีมันก็อาจทำเธอเสียใจ แต่อยากที่จะแก้ไขแค่ขอให้มีเธออยู่

ฉันรู้ว่าฉันมันไม่มีหวัง อะไรทั้งนั้น แม้จะกี่ครั้ง และควรต้องสั่ง ให้ฉันต้องหักห้ามใจ แต่มันไม่ง่ายอย่างงั้นเพราะใจฉันก็มีแค่เธอ 



ฉันรู้ๆ และฉันเข้าใจ อะไรๆ ที่มันเป็นไป จะทำอย่างไรมันก็คงไม่เหมือนเก่า

เมื่อเธอนั้นมีเขาอยู่ข้างกาย จะทำอะไรก็คงจะสาย ไม่อยากจะไปวุ่นวายแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้