ฉันไม่เข้าใจ ทำไมรักเรามันถึงดูเลือนลาง 
ยิ่งมองออกไปยิ่งไม่เห็นทาง 
จนไม่รู้ว่าจะประคับประคองไปทางไหน 
เมื่อเธอไม่เหลือ อ้อมกอดอุ่นไอที่ฉันคุ้นเคย 

มองแววตาเธอไม่มีฉันเลย 
แล้วอย่างนี้ฉันยังทนอยู่ต่อไปได้ยังไง 
ในเมื่อหัวใจมันขาดความรัก 
ก็เหมือนคนที่ขาดอากาศหายใจ 

จะยอมหนี ไปเองจากเธอ 
แม้จะต้องเจอความจริงที่ปวดใจ 
อาจต้องทนเหงา ที่มันไม่เหลือใคร 
ดีกว่าอยู่แล้วช้ำใจ ที่ไม่ได้ความรักจากเธอ 

รู้ว่าตรงนั้น ที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆ กาย 
ก็คงเหน็บหนาวไปถึงหัวใจ 
ความว้าเหว่เดียวดาย ไม่ต่างอะไรกับตรงนี้ 
ในเมื่อหัวใจมันขาดความรัก 
เหมือนคนที่ขาดอากาศหายใจ 

จะยอมหนี ไปเองจากเธอ 
แม้จะต้องเจอความจริงที่ปวดใจ 
อาจต้องทนเหงา ที่มันไม่เหลือใคร 
ดีกว่าอยู่แล้วช้ำใจ ที่ไม่ได้ความรักจากเธอ 

ทั้งที่ใจของฉัน อยากจับมือเธอไว้ไป 
จนถึงวันนั้นที่เป็นของเรา 
แต่ใจเธอวันนี้ มันไม่เป็นคนเก่า 
หยุดฝันที่ว่างเปล่าเอาไว้ แล้วยอมรับความเป็นจริง 

จะยอมหนี ไปเองจากเธอ 
แม้จะต้องเจอความจริงที่ปวดใจ 
อาจต้องทนเหงา ที่มันไม่เหลือใคร 
ดีกว่าอยู่แล้วช้ำใจ ที่ไม่ได้ความรักจากเธอ 

แม้จะต้องเจอความจริงที่ปวดใจ 
อาจต้องทนเหงา ที่มันไม่เหลือใคร 
ดีวกว่าอยู่แล้วช้ำใจ ที่ไม่ได้ ความรักจากเธอ