กี่วันที่ผ่านพ้น ต้องทนกับลมหนาว
 มีเพียงความเหงาและความเดียวดาย
เคยเดินเสอะหา เส้นทางแห่งความรัก
 เท่าไหร่ก็ยังคงมีน้ำตา แต่ฉันก็ยังตามหา
 ภาวนาให้ได้เจอรักยิ่งใหญ่อยากจะมีคนข้างกาย 
เดินจับมือเคียงข้างไปสู่จุดหมาย
*จะมีไหมใครที่อยากจะรักๆกัน 
คนๆนั้นจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
เดินคนเดียวมานานกับทางที่แสนไกล 
ยังไม่มีใครที่จะมาเดินเคียงข้างกัน  
 ตัวคนเดียวมันเปลี่ยวมันเหงาหัวใจ 
  มีใครไหมที่จะเห็นใจกันสักครั้ง 
โอ้ความเดียวดายมันช่างโหดร้ายกับฉัน
 คงมีสักวันแต่วันนั้นคงอีกไกล  
 [จุดหมายปลายทางคืคำว่าเรารักกัน และไม่มีวันที่เธอนั้นจะจากไป]