เกลียด 
 
    เกลียดตัวเองที่มันรักเธอ    และยอมให้เธอทุกอย่าง  เกลียดเวลาที่เธอทิ้งขวาง ให้อยู่ลำพังเดียวดาย
  เกลียดเหลือเกินเวลาที่เหงาไม่รู้เธอไปอยู่ไหน         เกลียดน้ำตาที่มันไหล         เพราะเธอไม่เคยเห็นมัน
     เกลียดตัวเองที่มันไม่จำ    ต้องช้ำต้องทรมาน      เกลียดแววตาที่มองว่าฉัน          เป็นควายโง่งมของเธอ
    เกลียดไอ้คำที่บอกว่ารัก        แล้วทิ้งให้นอนพร้ำเพ้อ    เกลียดเวลาที่หมองที่เหม่อ         แล้วไม่มีเธอข้างกาย

  * เกลียดตัวเองที่มันอ่อนแอ    ยอมแพ้ให้เธอง่ายๆ      เกลียดจริงๆไอ้ความอ่อนไหว       เมือใดที่เธออ้อนวอน
        เกลียดรอยยิ้มที่มันกระชากใจ    น้ำตาที่ไหลเปียกปอน    เกลียดเสียงเพลงเกลียดหนังละคร     เกลียดตอนที่เห็นใครๆ  เค้ารักกัน
     เกลียดตัวเองที่ยังเฝ้าคอย    อยู่อย่างเลื่อนลอยทุกวัน   เกลียดหัวใจที่ยังไม่แปรผัน     ยังทนหน้าด้านให้เธอ
    เกลียดความหวังลมๆแล้ง     ที่เธอแสร้งทำให้เพ้อ                  เกลียดตัวเองที่ยังรักเธอ     ทั้งที่เธอทำช้ำใจ
                          *