ดอกตะล่อมบาน หน้าบ้านอุ๊ยฟอง เมฆดูหม่นหมองบ่ผ่องใส
ดอกคำพู่จู้บาน หน้าบ้านกู้ปี๋ ผิดตี้ปี๋นี้บ่มีอุ๊ยหนาน
ฮักกั๋นมาเนิ่นนาน อุ๊ยหนานอุ๊ยฟอง ประคองชีวิตกู้กั๋นมา
แล้วก่ถึงเวลาอุ๊ยหนานต้องไป ลาโลกลับไป บ่ปิ๊กมา
ในต๋าอุ๊ยฟองหม่นหมอง เฝ้ารอกอยนับเวลา
อยู่ก้าบ้านเลี้ยงหลานเลี้ยงหมา ท่ากอยเวลาจะปะอุ๊ยหนาน
แหวนตี้นิ้วนาง อุ๊ยฟองบ่ถอด เปิ้นเอาไว้กอด เหมือนได้ฝัน
เป๋นจาอี้กู้วัน เปิ้นฮักกั๋นแต๊ บ่มีผันแปรแม้ความต๋าย
ฮักจาอี้จะมีตี้ไหน ฮักตี้ใจ๋บ่ใจ้ตี้ร่ายก๋าย ฮักญิ๋งจายบ่าเด่ว
คนมันขี้ก้าย ฮักจ๋นเต๊าต๋าย ฮักกั๋นจาอี้บ่มีแฮ๋มแล้ว
ฮักของอุ๊ยฟอง ฮักของอุ๊ยหนานลูกหลานจดจ๋ำ