***กรุณาเปิดเสียงดังนิดมันเบาค้าบ*****

เหมือนทุกที...ที่หวังให้มันผ่านไป
และเหมือนเคย.....ความเหงามันก็กลับมา

*สั่งความคิดให้ฉุดห้ามดึงรั้งหัวใจไม่ให้อ่อนล้า แต่ความคิดไม่อาจยื้อหรือรั้งหัวใจตลอดเวลา
ฉันนั้นคงจะทนไม่ไหว(ฉันนั้นยังคงทนไม่ไหว)

**เกลียดตัวเองที่มันไม่เข้าใจ เหตุผลที่ดูช่างง่ายดาย เมื่อคนหนึ่งจะไป อีกคนต้องทนรับเอาไว้
สมองมันยอมแพ้หัวใจ ยืนยันยังลืมเธอไม่ไหว ห้ามใจเท่าไร มันก็ไม่ฟังสักที

คิดจะลืม.....สุดท้ายมันก็กลับจำ
เพราะความจริง..ยังหวังเธอจะกลับมา

(ซ้ำ*/**)

สุดท้ายฉันยังทำไม่ไหว

ยิ่งเกลียดตัวเองที่มันไม่เข้าใจ เหตุผลที่ดูช่างง่ายดาย เมื่อคนหนึ่งจะไป อีกคนต้องทนรับเอาไว้
สมองมันยอมแพ้หัวใจ ยืนยันยังลืมเธอไม่ไหว ห้ามใจเท่าไร มันยิ่งไม่ฟัง
ยิ่งเกลียดตัวเองที่มันไม่เข้าใจ เหตุผลที่ดูช่างง่ายดาย เมื่อเธอเลือกจะไป คนอย่างฉันต้องทนมันให้ไหว
แต่คนที่มันไร้หัวใจ ยังไงก็คงอยุ่ไม่ไหว แม้นานเท่าไร ยังไม่ลืมเธอสักที
แม้นานเท่าไร..จะขอรักเธอไปอย่างนี้