สิ่งที่แสงส่องไม่ถึง
คือใจฉันที่เดียวดาย
ในราตรีแสงสีสดใส ก็มืดมน
*ดนตรีบรรเลงเท่าไร แต่ใจยังคงเงียบงัน
ทรมาน ฉัน ทรมาน โหยหา ข้างในหัวใจ
** จะมีไหมใครแค่ใครสักคน พาฉันพ้นวันและคืนที่ทรมาน
ใครที่พอเข้าใจ พาฉันหนีไปให้ไกล ความเหงาที่คอยคืบคลาน
มันคงมีคืนพรุ่งนี้
แต่จะมีฉันหรือเปล่า
กลัวตัวเองทนรับความเหงา
ไม่ข้ามคืน
ซ้ำ * **
ทำไมมันหนาวจนจับใจ
มันเหมือนไร้ซึ่งทุกอย่าง
ผู้คนมากมาย ฉันสุดอ้างว้าง
กว่าหนึ่งคืนจะผ่านไป มันยาวเหมือนนานนับปี
ความเดียวดายทำฉันอ่อนล้า ในหัวใจ
I don't want to die in this lonely night
ค่ำคืนที่มันทุกข์ทนอยากพ้นเวลานี้ไป
จะมีไหมใครแค่ใครสักคน พาฉันพ้นวันและคืนที่ทรมาน
ใครที่พอเข้าใจ พาฉันหนีไปให้ไกล จากรัตติกาล
จะมีไหมใครแค่ใครสักคน พาฉันพ้นวันและคืนที่ทรมาน
ใครที่พอเข้าใจ พาฉันหนีไปให้ไกล ความเหงาที่คอยคืบคลาน ...
คืบคลาน ..
คืบคลาน ..
คืบคลาน ..
