....ยอมรับว่าฉันมันใจไม่แข็งพอ
ที่จะทนรอฟังคำที่ฟังแล้วหวั่นใจ
แค่รู้จากปากใครๆ หวั่นไหวจนใจฉันแทบขาด
ว่าคนที่ฉันนั้นรักเธอมีอีกคนอยู่ข้างกาย....
...อยากรู้ ว่ามันไม่เป็นจริงใช่ไหม 
ที่ใครๆพูดกัน ทำไมฉันโง่อย่างนี้
พยายามจะไม่เชื่อ พยายามจะไม่คิดไกล
ก็เพราะว่ารักเธอจนหมดใจอะไรก็เชื่อเธอ...
* แต่พอวันนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจ เธออยู่กับใคร ทำไมช่างดูหวาน
เธอกับเขาคบกันมานานก่อนคบกับฉัน ใช่ไหม..
ความสัมพันธ์ระหว่างเรา แค่ตอนเธอเหงาเวลาที่เขาเผลอไป
ให้ความหวังกับฉันทำไม ทั้งที่มีเขาอยู่.....
...** ทำไมไม่บอกว่าไม่รักกัน ทั้งที่เธอนั้นยังมีเขาข้างกาย
จะบอกว่ารักให้ฉันตายใจทำไม เมื่อยังไม่เลิกกับเขา
ทำไมต้องหลอกว่าเธอรักกัน หรือแค่ต้องการมีฉันไว้คลายเหงา
 พอเท่านี้เถอะนะรักของเรา ฉันมันโง่เอง....