ได้แต่คอย คอย คอย คอย คอย ฉันคอยจนท้อ ได้แต่รอ รอ รอ รอ รอ รอจนอ่อนใจ
ก็เพราะรัก รัก รัก รัก รัก รักเธอกว่าใคร จึงมั่นใจเชื่อในถ่อยคำที่เธอสัญญา

ก่อนจากกันสัญญากับฉันไว้ว่าอย่างไร จำได้ไหมว่าใครร้องไห้วันเอ่ยคำลา
ลืมใช่ไหมว่ามือของใครที่ซับน้ำตา ผ่านปีเดือนคงเลือนลับลาไม่จำใส่ใจ

*จากกันไป ไกลแสนไกลแก้วตา ไม่กลับมา หรือลืมสัญญาที่เคยให้ไว้
อยู่เมืองกรุงรุ่งเรือง เฟื่องฟุ้ง จากบ้านทุ่ง สู้สังคมใหม่ คงมีใคร เอาใจจนเธอไม่มา 

ก็ยังคอย คอย คอย คอย คอย ฉันคอยแต่เธอ ก็ยังรอ รอ รอเสมอ เชื่อในสัญญา
แหล่ะยังรัก รัก รักแต่เธอ ไม่มีสร่างซา ต่อให้เธอลืมคำสัญญา ฉันก็จะคอย
ซ้ำ *