เหมือนนกที่เริ่มบิน  ก็เจอพายุฝนจนหลงทาง
ไขว่คว้าหาทางออก ยิ่งหวังยิ่งเลือนลาง  
อ้างว้าง เหน็บหนาวแทบขาดใจ   
ชีวิตของคนๆหนึ่ง  ที่เดินถลำลึกจนเกินไป  
ไม่เหลือค่าให้มอง ให้เขาได้แอบชื่นใจ  รู้ไหมในใจแหลกสลาย  
 ในการที่ฉันเสียคน มีคนจะต้องเสียใจ เมื่อฟ้าที่เคยใสมืดลงทุกที 
 อยากบอกว่าฉันเสียใจ ไม่อยากเลวร้ายไปกว่านี้  ฉุดฉันให้พ้นนรกเสียที อยากมีชีวิตใหม่ 
ในโลกของความจริง ฉันขาดความรักความเข้าใจ  ที่เห็นที่เป็นอยู่ หากรู้ว่าเจ็บอยู่ข้างใน
ก็คงเข้าใจในตัวฉันไม่อยากให้มองเป็นตัวปัญหา ไม่ได้ต้องการเป็นคนเลว   ก็เพราะหัวใจ ที่มันแหลกเหลว      ต้องการสักคนที่เข้าใจ   ช่วยฉันให้พ้นตราบาปนี้ที อยากขอแก้ตัวใหม่