เหม่อมอง อาทิตย์ที่ลับขอบฟ้ากว่าจะหมุนไป
ความเหงากับวันเวลาก็แปรผันตรงกันไป ยิ่งนานเท่าไร ยิ่งเหงา
หลับตา นอนคิดอยากรู้ปัญหาอยากจะเข้าใจ
ความรักกับวันเวลาแปรผกผันกันหรือไง ยิ่งนานเท่าไร รักยิ่งน้อยลง
** เหตุใดความรัก ที่ล้นดวงใจ ลดจนลบเลือนไป
ทุกคืนยังรอว่าเธอจะกลับมาไหม
กลับเป็นความเหงา รุมเร้าดวงใจ เหงามันหนาวเกินไป
ฉันขอให้เธอรักฉันอีกครั้งได้ไหม
เหม่อมอง อาทิตย์ที่ลับขอบฟ้ากว่าจะเข้าใจ
ความรัก จะแปรผกผันกับความเหงาในหัวใจ
ยิ่งรักเท่าไร เหงายิ่งน้อยลง
หลักการ ความรักกับวันเวลาและความเหงาใจ
เรียงร้อยเป็นสมการ การแปรผกผันแทนค่าไป มีใครเข้าใจสิ่งนั้น
สุดท้าย จะคิดหลักการจากไหนก็ไม่สำคัญ
วันนั้นที่เธอจากไป มีทางไหนแก้+++ หลักการร้อยพัน ไม่มีคำตอบ
เหม่อมอง อาทิตย์ที่ลับขอบฟ้ากว่าจะเข้าใจ
ความรัก จะแปรผกผันกับความเหงาในหัวใจ อย่างนั้น
ยังรออยู่ทุกวัน ถ้าเธอรักกันฉันไม่เหงาเลย
ถ้ายังรักกันฉันไม่เหงาเลย ตอนเรารักกันฉันไม่เหงาเลย
