หาเศษความจริงใจ...จากแววตาของอ้ายบ่เจอ
อาการที่เคยฮักเคยแคร์...บ่เห็นแม้แต่ยามเผลอ
เหลือให้เจอแค่ความเย็นชา
* มอบตัวกับความเป็นจริง...เตรียมถูกทิ้งเตรียมเสียน้ำตา
แต่ถูกพายุคำถามค้างคา...ที่ใจยังหาคำตอบบ่ได้
** รู้ว่าเขาหมดใจ..แต่ทำไมยังรักเหลือเกิน
รู้ว่าเขาทำเมิน..แต่เป็นหยังจึงยังทนไหว
ลบความจำบ่จาง...ลืมความหลังบ่ได้
ความเข็มแข็งอยู่ไหน...ทำไมทิ้งให้ใจยอม
ขอร้องคนเป็นอื่น...ให้หวนคืนเขาคงบ่พร้อม
ได้แต่ทนกอดความน้อยใจ...ดมดอกฮักที่สิ้นกลิ่นหอม
บอกใจฝึกซ้อม..ยิ้มรับวันลา
(ซ้ำ *,**)
อยากจบแต่ใจบ่พร้อม จึงต้องยอม..เจ็บไปรักไป