ทวินโซล ยัดใจใส่ตอดอง
ตีตั๋วรถไฟ
หวังลาปักษ์ใต้ไปพบแฟน
นานแล้วหนาแม่เนื้อแน่น
ไปเรียนต่างแดนถึง กทม.
เรียนจบแล้วไหม
พี่เฝ้าคิดถึงแต่นวลละออ
แทบทนไม่ไหวจึงรีบมารอ
รับน้องหน้า ม.ด้วยความคิดถึง
พบเธอเต็มตา
ฉันแทบถลาจนล้มลง
เธอควงแขนกับหนุ่มเมืองกรุง
เธอลืมหมดแล้วสัญญาที่เคย
ในงานชักพระ
เธอแหลงว่าจะไม่เปลี่ยนใจเลย
หนุ่มเมืองตอหลงคำลมเพย
โธ่ขวัญใจเอ๊ย ใยมาฮกกัน
*อยากเอาหัวใจ
ยัดใส่ในโหลตอดอง
ที่โดนเธอหลอก
ให้รอมานานแสนนาน
บ่าวเจ็บหัวหนัก
อยากไปเมาพับ
หลับใต้ต้นยาง
แล้วเอาหัวใจที่เคยให้นาง
ใส่โหลแล้วตั้งดองต่อให้ลืม
เจ็บอกอย่างแรง
เหมือนโดนเหล็กแทงลงกลางใจ
ภาพที่เห็นมันเกินทนไหว
ขอลาหลบไปปักษ์ใต้ดีกว่า
ไปกินบัวบก
ล้างความเจ็บอกให้มันค่อยจาง
เมื่อใจพี่นี้เธอไม่ต้องการ
ขอลาก่อนนางลาคนพกลม
(ซ้ำ *)
(ซ้ำ *)
