เหงาใจ
ต้องอยู่คนเดียวทุกวัน ฉันต้องอยู่ลำพังทุกคืน
ไม่อาจฝืน ชีวิตที่ดำเนินมา
อยากเปลี่ยนแปลงอยู่เหมือนกัน แต่ว่ายากที่จะตามหา
สักคน คนที่จะมารักเรา
ได้แต่นั่งดูผู้คนแล้วก็บ่นในใจเรื่อยมา
เฝ้าอิจฉาใครเค้าที่มีคู่กัน
ก็เบื่อที่จะต้องจม อยากจะพบคนที่เคยฝัน
ที่ฉันไม่ต้องมาทนเหงาใจ
*เหม่อมองด้านซ้ายไม่มีใคร แลทางขวาก็ว่างเปล่า
รอบกายเราไม่มีใครสักคน
ทำไมมันช่างเหงา...เหลือเกิน ท้องฟ้าดวงดาวก็เมินฉันไป
ก้อนหิน ต้นหญ้า ใบไม้ ก็ไม่สนใจ ปล่อยฉันให้อยู่คนเดียวอย่างนี้
ทำไมมันช่างเหงา...และเธอ ไม่รู้ว่าจะได้เจอเมื่อไหร่
คนที่จะคอยส่งยิ้มและคอยห่วงใย ในวันที่เหงาใจเหลือเกิน
(ซ้ำ *)
คนที่คอยส่งยิ้มและคอยปลอบใจ ในยามที่เหงาใจเหลือเกิน
