Intro:
แก้วรักสองเราใบเก่าแตกแล้ว เพราะพี่มีแววหาแก้วใบใหม่
ก่อนนั้นเราสองถนอมดั่งดวงใจ พี่ทุบมันไปน้องแสนเสียดาย
น้องกอดมันไว้สะเก็ดแก้วทิ่มแทง
.
เก็บไว้ในใจจำได้เสมอ รักมากนะเออแต่มีคนแย่ง
น้องยังเสียดายคิดฮอดอย่างแฮง ยิ่งเป็นยามแลง ยามฟ้าสีคราม
ช่วงที่เป็นยามหัวใจอ่อนแอ
.
.* เพราะฮักอ้ายหลายเลยหลีกทางให้ ฮักล้นใจยอมเป็นผู้แพ้
ใจอ่อนแอคางเกยเข่านั่ง อยากเห็นอ้ายอยากสิเว่าให้ฟัง
แต่ก็หมดหวังเพราะอ้ายบ่ได้มา มีเพียงน้ำตาพอเป็นเพื่อนใจ
.** ฮักสลายคลายกันกับแก้ว แตกไปแล้วเชื่อมกันบ่ได้
เหลือเพียงสิ่งดีอ้ายอยู่ในใจ จะจดจำไปจนถึงวันตาย
ต้องนั่งใจหายตาเหม่อมองฟ้า...
( * , ** )