อ่อนแอเหลือเกิน อ่อนไหวเพราะความเงียบเหงา
มองฟ้าสีเทา กับฝนที่โปรยลงจากฟ้า
*ภาวนาให้ความรู้สึกนี้หายไป แต่ภาวนาให้ตายก็ไม่มีค่าใด
เป็นอารมณ์ที่มีแค่เพียงฉันที่เข้าใจ มันหวั่นไหว เมื่อตอนเธอไปไม่ย้อนคืนกลับมา
เป็นความเหงาที่เธอไม่เคยรู้ เป็นความเหงาที่เธอไม่เข้าใจ
เป็นความเหงาที่ไม่มีวันหาย หายไป หายไป จากใจฉัน
(*)
**เป็นความเหงาที่เธอไม่เคยรู้ เป็นความเหงาที่เธอไม่เข้าใจ
เป็นความเหงาที่ไม่มีวันหาย หายไปจากใจฉัน
เป็นความเหงาที่เธอไม่เคยรู้ แต่ถ้าคิดดูก็คงจะเข้าใจ
กับสิ่งที่ฉันต้องทนเก็บมันไว้ ในหัวใจ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ลบเลือน
(**)
