แสง ทองส่องนภา ใจที่อ่อนล้า กลับมาตื่นอีกหน
ปล่อยฝัน ไปกับฟ้าคราม ไปกับสายลม โลกยังแสนงดงาม
หมู่นก ที่ยังโผบิน ใจที่ผกผิน มาจนเกือบสุดฟ้า
หยุดพัก เพียงรอให้ฝนเริ่มซา ... บอกใจ
* รู้ที่จะเรียนหยุดยั้ง รู้ที่เคยผิดพลั้ง
วันที่เมฆบดบัง ทางเดินชีวิต
ล้มคือธรรมดา ต้องหยุด ฟื้นกำลังวังชา
รับทุกบทเรียนจากฟ้า รับว่าใจเหนื่อยล้า
ยังศรัทธาและคอย ที่จะเรียนรู้
แพ้คือธรรมดา เข้าใจ หากยังมีพรุ่งนี้ (อีกไกล)
ขับรถ ต้องเชื่อแสงไฟ รีบขนาดไหน ยังต้องเจอไฟแดง
หยุดพัก คอยใจฟื้นคืนเรี่ยวแรง ... บอกใจ
(*)
ไม่ถอดใจ เคยบอกเอาไว้
อย่าคิดหยุดพัก อย่ารั้งรอ จนฝันสลายไป
จงรักศักดิ์ศรี จนชีพวาย
อย่าคิดสับสน เมื่อพรุ่งนี้ยังมีให้หายใจ
หากรีบหากร้อน อาจเสียหาย
(โลกนี้ เป็นดังห้องเรียนห้องใหญ่)
(*)
ล้มคือธรรมดา เข้าใจ
