น้องเคยแคร์คำว่าถูกหรือผิด
จนยอมปิดเส้นทางระหว่างสองเรา
ก็เพราะรู้ว่าเราพบกัน ในวันที่ช้ากว่าเขา
กอดความคิดถึงในรั้วความเหงา
เพราะแคร์สังคมเสมอ
ก่อนที่ลมหายใจสิ้นสุด
ก่อนจะหยุดตรงที่รักเก้อ
ก่อนจะถึงวันที่บ่ได้เจอ
น้องขอได้บ่อ้าย
ขอเป็นเจ้าของอ้าย สักวัน
โอบกอดกัน แบบบ่ต้องย่านไผ
เป็นตัวจริงของอ้าย สักครั้ง
บ่ต้องระวัง ระแวงเรื่องใด
สักครั้ง สักคราวก่อนไป ให้น้องได้บ่ คนดี
เพราะเข้าใจ จึงได้แต่ฝืนทุกอย่าง
ยอมอยู่ห่าง ทั้งที่มันเจ็บสิ้นดี
ก็ฟังความเห็นของใครต่อใคร
แต่ความเห็นของใจนี้สิ
ที่แม้เพียงเศษวินาที ก็บ่เคย
บ่เคยลืมอ้าย
ก่อนที่ลมหายใจสิ้นสุด
ก่อนจะหยุดตรงที่รักเก้อ
ก่อนจะถึงวันที่บ่ได้เจอ
น้องขอได้บ่อ้าย
ขอเป็นเจ้าของอ้าย สักวัน
โอบกอดกัน แบบบ่ต้องย่านไผ
เป็นตัวจริงของอ้าย สักครั้ง
บ่ต้องระวัง ระแวงเรื่องใด
สักครั้ง สักคราวก่อนไป ให้น้องได้บ่ คนดี
คนดี ให้ได้มีสิทธิครอบครอง
แบบบ่ต้องแคร์เขาหรือแคร์ใคร
ขอร้องด้วยลมหายใจ ให้น้องได้บ่ คนดี
