อย่าโกรธฉัน ถ้าฉันยังเป็นเหมือนเดิม
ถ้าฉันยังคงรอคอย ตรงที่เดิม
ฉันพยายาม มากเหลือเกิน
ที่จะก้าวเดิน ไปเริ่มใหม่
แต่ฉันก็ทำไม่ไหวสักที
ผิดหรือที่ฉันไม่มีแรงข้ามไป
หากเธอลองมายืน ที่ฉันยืนอยู่
ลองคิดด้วยหัวใจ ฉันสักครั้ง จะเข้าใจทุกสิ่ง
* ลองมองดูคนรัก ด้วยดวงตาคู่นี้
ลองมีชีวิตเพื่อเธออย่างฉัน สักวินาที
ลองมีความคิดถึง ครึ่งหนึ่งที่ฉันมี
เธอคงเข้าใจ ตัวฉันสักที
อาจเพราะว่าเรา ใช้คนละหัวใจ
ไม่เหมือนเมื่อวาน ที่เราใช้ร่วมกัน
เมื่อมองจากมุมเธอที่ยืนอยู่ จึงดูน่ารำคาญ
ทั้งที่ฉัน ก็เหมือนเดิมอย่างนี้
(*)
แล้วเธอก็คงได้รู้จัก กับความปวดร้าว
เมื่อความคิดถึง กลายเป็นว่างเปล่า
แล้วเธอก็คงได้รู้สึก กับการมีความหวัง
เมื่อเจอเขาเข้ามา แล้วกลายเป็นเขาพูดว่า
พอสักทีแบบนี้มันอึดอัด รู้ไหม
(*)
