บ่แม่นนางฟ้าแต่น้องมาจากเมืองสะหวัน
เทียวข้ามสะพาน มุกดาหาร-สะหวันเขต
เมืองฮุ่งเรืองรอง ริมฝั่งของแห่งสองประเทศ
กินข้าวปุ้นมื่อบุญผะเหวด คือสาเหตุที่เฮาชิดใกล้
ผู้งามกะด้อใจอ้ายคิดต่อคิดฮอดผู้สาว
ผ้าซิ่นลายลาวเสื้อยืดคอกลมที่เจ้าชอบใส่
ตลาดอินโดจีน เมืองมุกดาทุกค่ำจำได้
นั่งซอมเฮือข้ามฝั่งลาว-ไทย รอผู้สาวอ้ายมาพ้อหน้ากัน
อยากไปสะหวัน สักวันสิได้บ่หล่า
บ่แม่นเทวดาบ่ต้องขึ้นฟ้ากะฮอดสวรรค์
เขาเว้า เขาส่า อ้ายจึ่งคิดว่าอยากมาตามนั้น
อยากสร้างตำนาน ผู้สาวสะหวันบ่าวเมืองมุกดา
บ่แม่นนางฟ้าแต่เอิ้นได้ว่า เป็นนางสะหวัน
ฮู้เด้อทุกวันที่มุกดาหาร ผู้บ่าวคอยถ่า
ขึ้นหอแก้วส่อง เอิ้นข้ามคลองสั่งน้องไปว่า
อ้ายยังจำเจ้าเคยสัญญา สิพาอ้ายไปสะหวัน
อยากไปสะหวัน สักวันสิได้บ่หล่า
บ่แม่นเทวดาบ่ต้องขึ้นฟ้ากะฮอดสวรรค์
เขาเว้า เขาส่า อ้ายจึ่งคิดว่าอยากมาตามนั้น
อยากสร้างตำนาน ผู้สาวสะหวันบ่าวเมืองมุกดา
บ่แม่นนางฟ้าแต่เอิ้นได้ว่า เป็นนางสะหวัน
ฮู้เด้อทุกวันที่มุกดาหาร ผู้บ่าวคอยถ่า
ขึ้นหอแก้วส่อง เอิ้นข้ามคลองสั่งน้องไปว่า
อ้ายยังจำเจ้าเคยสัญญา สิพาอ้ายไปสะหวัน
