ให้ฉันเป็นยาวิเศษ ที่ทำให้เธอลืมวันช้ำๆ
วันใดที่เธอพลาดพลั้ง ให้ฉันนั้นได้รับรู้ ล้าลา ล้าลา
ใครสักคนกำลังจะหมดแรง ในสายตามีนัยแฝง
บอกด้วยความอ่อนล้า และมืดมน
ดูเหมือนเธอจะลอยไปกับลม เธอไม่กลัวจะเปียกฝน
ไม่มีจุดหมาย ช่างไร้ทิศทาง
* (มองเธอแล้ว/อย่างนี้) ฉันทนไม่ไหว เปิดประตูให้ฉันเข้าไป
แบ่งความอ่อนล้าของเธอ จะได้ไหม
** ให้ฉันเป็นยาวิเศษ ที่ทำให้เธอลืมวันช้ำๆ
วันใดที่เธอพลาดพลั้ง ให้ฉันนั้นได้รับรู้
จะขอเป็นยาวิเศษ แบ่งเบาความทุกข์ที่เวียนซ้ำๆ
ความจริงใจไม่เคยคาดหวัง ฉันขอแค่ได้เฝ้าดู
ฉันเป็นเพียงแค่คนที่เข้า ไม่มีคำอธิบาย
ว่าเหตุใดที่ฉันเป็นห่วงเธอ
เธอไม่ต้องกังวลเมื่อใดเจอ แค่ให้ฉันดูแลเธอ
ไม่ต้องการสักอย่าง
(*,**)
ฉันนั้นไม่อยากจะรู้ในสิ่งใด ฉันไม่ได้ต้องการหาในคำตอบ
ฉันนั้นแค่อยากให้เธอรู้ ฉันนั้นทนมองดู ไม่ได้ เย้ๆเย
(**,**)