เนื้อร้อง : ขจรเดช พรมรักษา
ทำนอง : เมธี อรุณ
เรียบเรียง : ลาบานูน
พยายามจนหมดปัญญา ได้เวลาก้มหน้ารับกรรม
ยื้อเท่าไรก็ยิ่งทำ ให้เธอนั้น ลำบากใจ
ในแววตาที่เธอมองกัน บอกอะไรกับฉันมากมาย
ความอึดอัดมันฟ้องใจ ไม่มีทาง เป็นอย่างเดิม
* ต่อให้เชือกวิเศษผูกเราเอาไว้ เหนี่ยวรั้งให้ตายคงได้แค่ตัว
ยิ่งห้ามเท่าไหร่ ยิ่งยื้อแค่ไหน ยิ่งเห็นแก่ตัว...
** เมื่อรักมันทำให้เธอหนักใจ ฝืนไปมันก็เท่านั้น
เมื่อฉันมันทำให้เธอกดดัน ก็พอกันที
วันนี้เราเดินมาสุดทางฝัน ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้เธอโชคดี
ไม่ต้องทน อยู่ตรงนี้ ให้ทรมาน
ขอบใจเธอที่ทนกันมา อุตส่าห์รอนแรมกับฉันตั้งไกล
ฉันมันมีแค่หัวใจ ทำให้เธอ ได้เท่านี้
อย่ากังวล อย่าห่วงอะไร ไม่มีใคร มองเธอไม่ดี
ฉันผิดเอง ขอโทษที ที่วันนี้ ดีไม่พอ
(*,**)
*** แม้ว่ารักนี้ต้องร่ำลา แม้ว่าฉันคือคนที่เสียน้ำตา ที่แล้วมา ก็จะไม่เสียดาย
เพราะชีวิต ที่เคยมีเธอ เพราะชีวิตครั้งนึงที่ได้รักเธอ ก็คุ้มเกินพอ
(**,***)