(ช) เจ้าช่อแก้วเอย เคยส่งกลิ่นหอมอยู่ชายทุ่ง
เดี๋ยวนี้เจ้าเป็นสาวกรุง หมายมุ่งได้เป็นดารา
เคยนุ่งผ้าถุงเก็บผักบุ้ง ริมคลองก่อนมา
เปลี่ยนไปนุ่งสั้นโชว์ขา ใส่เอวลอยตามยุคสมัย
(ญ) ใจสาวภูธรจะขาดรอนๆ เมื่อตอนจากกัน
จำเป็นต้องมาหางาน จากบ้านมาไกลแสนไกล
ฝนในเมื่องกรุง คิดถึงท้องทุ่งถิ่นเคยเกิดกาย
กลิ่นดินจากท้องนาไร่ หอมชื่นใจยังจำได้ดี
(ช) ข่าวว่าคนดี มีคนมั่งมีอุ้มชูเมตตา
เดี๋ยวนี้เขียนคิ้วแต่งหน้า กลัวเสียท่าเขาแล้วคนดี
พี่กลัวความหอม จะถูกเด็ดดอมไปบ้านเศรษฐี
บ้านนอกคอกนาที่นี่ คงจะมีความหวังเลือนลาง
(ญ) ช่อแก้วคนนี้ไม่ให้พี่ตรอมระทมใจ
ไม่เคยลุ่มหลงแสงไฟ อย่างที่ใครเขาพูดให้ฟัง
(คู่) นกออกหากินยังโพลพินโบยบินกลับรัง
สองเรายังคอยความหวัง กลับยังท้องนาบ้านเรา
