เกลียดแสงดวงจันทร์ ที่มันส่องมา
ทำให้ดวงอาทิตย์ ต้องจากไป
เราสองต้องกลายเป็นคนที่ห่างไกล
เกลียดกลางคืนที่ฉันต้องห่างเธอ
* อยากให้คืนนี้ มันผ่านพ้นไปเสียที ใจมันคิดถึงเธอ...
นานเท่าไร อีกนานแค่ไหน ความมืดมิดถึงหายจางไปจากใจ
** ใต้แสงจันทร์ ช่างเหงาเหลือเกิน
อย่าปล่อยให้เผชิญ ความเหน็บหนาวจะได้ไหม
เธอคือแสงสว่าง ที่ฉันต้องการพบเธอ
โฮ้ว เมื่อไรคืนนี้จะหมดไป...
ความรักของเราทำไมเป็นแบบนี้
เหตุใดฟ้ามาขวางทางเราไว้
ทำให้สองเราต้องทนต้องข่มใจ
เมื่อไรคำสาปร้ายจะจบลง
( *,** )
โฮ้ว นานเท่าไร อีกนานแค่ไหน ความมืดมิดถึงหายจางไปจากใจ
( ** )