INTRO:
หวนคิดคํานึงถึงตอนที่ฉันยังเป็นเด็กๆ
ตุ๊กตาที่ตัวเล็กๆ ก็ดูจะมีความหมาย
เติบโตในจินตนาการ
กว้างไกลดังท้องทะเลทราย
เร่าร้อนดังฟ่อนฟืนรุมสุมไฟ
แต่ต้องไปให้ตรงเส้นทาง
เปรียบได้ดังเส้นทางรถไฟ
เปรียบได้ดังขบวนรถไฟ
SOLO:
หวนคิดคํานึงถึงตอนที่ฉันเข้ามาบางกอก
เรื่องราวข่าวคราวบ้านนอกนั้นดูจะมีความหมาย
เปรียบเมืองเป็นรถเป็นเรือ
อย่างเราเป็นเกวียนเทียมควาย
เส้นทาง....มากมายไม่มีสิทธิ์เดิน
เก็บส่วนเกินเอาไว้ในใจ
ออกยํ่าไปค้นหาความจริง
ออกยํ่าไปค้นหาความจริง
SOLO:
หวนคิดคํานึงถึงตอนนี้ฉันไม่ใช่เด็กๆ
ตุ๊กตาที่ตัวเล็กๆ ก็เลยไม่มีความหมาย
ผ่านทางทั้งรถทั้งเรือ
เพื่อนฝูงบางคนล้มตาย
ดับสูญไปตามกาลเวลา
ภาพตุ๊กตาในมือของเด็ก
เปรียบได้ดังความจริงมากมาย
เช่นสนตะพายใช้เป็นงัวงาน
เช่นสนตะพายใช้เป็นงัวงาน
สนตะพายใช้เป็นงัวงาน