แล่งให้รอสี่ปีให้เธอเรียนจบ
แล้วเธอจะหลบมาพบที่เมืองหลกตอ
ทุกๆ คำที่แล่งมา พี่ยังตั้งตาเฝ้ารอ
และเชื่อใจเสมอว่าเธอนั้นแคร์กัน
แลจดหมายของเธอทุกๆ ฉบับ
พี่คอยนั่งนับ ทุกคืนทุกวันเวลา
รอเธอกลับหวนคืน ที่เดิมที่เธอจากลา
นี่ห้าปีกว่า ก็ยังไม่เห็นแม้เงา
* ไปอยู่ที่ไหนขวัญใจพี่หลวง
โอแม่พุ่มพวงเธอลืมพี่หลวงแล้วไหม
ที่เธอยืนยันเป็นหนักเป็นหนา
ว่าสี่ปีจะหวนมาใหม่
แล้วนี่อะไร ใยเธอลืมสัญญา
** ไม่พรื๋อหรอกน้องถ้าเธอจะลืมคนเก่า
เธอลืมเรื่องราวที่เธอนั้นเคยสัญญา
เธอออล้อได้แนบเนียน พี่ช้ำเหลือเกินกานดา
โถแก้วตาอยู่ไหน ไยเธอมาลืมคำ
(*,**)
โถแก้วตาอยู่ไหน ไยเธอมาลืมคำ
โถแก้วตาอยู่ไหน ไยเธอถึงลืมกัน