ท่ามกลางแปลวแดดแผดเผาดังไฟ
กลางผืนดินนาไร่ ขอบฟ้ากว้างไกลสุดตา
ใครหนอสู้ทนทำงานกลางนา
ไล่ควายลุยดุ่มกุมไถฟันฝ่า
คราดนาล้าเมื่อยระบม
รุ่งจนจวบค่ำตรากตรำเหงื่อนอง
แปลงผืนดินงามผ่อง เป็นทุ่งรวงทองน่าชม
ยามหนาวคงยืนฝืนสู้แรงลม
เก็บเคียวเกี่ยวข้าวมัดฟ่อนกลม
ระดมแรงนวดสุดใจ
* จากแรงเป็นรวงเหลืองงามจนขาวผ่อง
เกิดจากทุ่งรวงทอง เกิดจากสองมือใคร
รสข้าวหอมกรุ่น หอมเอยละมุนละไม
หอมเอยหอมในน้ำใจของหมู่ชาวนา
** หยาดเหงื่อรินหยดรดลงพื้นดิน
จนผิวเกรียมโชยกลิ่น ทำกินอยู่กลางท้องนา
บ่ท้อบ่ถอย สู้ทนเรื่อยมา
พอเพียงวันหนึ่งชีวิตชาวนา ลืมตาและหายใจ
