เนื้อเพลง ลมรำเพย - ไท ธนาวุฒิ

INTRO :          


                                
           จากไปแล้วดั่งลมรำเพย
                           
            โอ้อกเอยไม่หวนกลับหลัง
                                            
            ดั่งราตรีที่ลืมรุ้งราง  ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง

            ดั่งทางที่ร้างสัญจร

    
                     
จากไปแล้วหนอความหวังดี
                
คอยจู๋จี๋ห่วงใยไถ่ถอน
                              
แว่นเสื้อผ้า  หยูกยากระเช้าเง้างอน
                                    
อยู่ตรงในฟูกหมอน  ไถ่ถามกับความคิดถึง


                             
       *   เพียงน้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง
                                             
            ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง  หลั่งรินร่ำลาคราหนึ่ง
                                
            จากก็เจ็บ  อยู่ก็จำเจจึง
                                            
            ไปเพื่อไถ่ถามถึง  ห่วงหากันอีกสักหน


                                         
       **   เหม่อมองแล้ว  เมื่อไหร่จะมา
                                 
             ห่วงหนักหนาว่าจะสับสน
                               
             ไต่แสงดาวกับใครกี่คน
                                         
             ไปเพื่อจะหลุดพ้น  หรือตั้งใจไปเหงา


(ดนตรี)         
                    

(ซ้ำ * ** )

(ดนตรี)