Intro :
*เสียดายวันเวลา ที่เคยรักเธอ
ฉันไม่ควรมาเจอ คนที่รักลวง
เสียดายความจริงใจ ที่เคยหวงห่วง
หลงตีความคำลวง เป็นคำรักจริง
ก็ทรมานอย่างนี้ พอกันทีรักเรา
จบตรงความเจ็บปวด มันฝังลงในหัวใจ
ทั้งที่วันเวลา ผ่านไปแสนนาน
ฉันไม่เคยลืมวัน ที่เคยรักเธอ
ลึกลงไปในใจ ไม่อยากพบเจอ
เพราะกลัวใจตัวเอง กลับไปเหมือนเดิม
ก็ทรมานอย่างนี้ พอกันทีรักเรา
ปล่อยให้ความเจ็บปวด มันฝังในใจอย่างนี้...
**เพราะเราเอง หลงว่าตัวสำคัญ
M7
เลยไม่คิดระแวงไม่คิดระวัง
เชื่อคำเธอมากไป
เพราะเราเอง แล้วจะไปโทษใคร
ในเมื่อรักเธอเอง ก็ช้ำไปเอง
ไม่มีใครเสียใจแทน...
(ดนตรี)
(ซ้ำ *)
ทรมานอย่างนี้ พอกันทีรักเรา
ปล่อยให้ความเจ็บปวด มันฝังในใจอย่างนี้...
(ซ้ำ **)
ก็คง ต้องโทษ ตัวเอง...
