INTRO :
ที่ที่เธอยืนก็รับก็รู้ว่าห่างไกล
ช่างไกล จนเกินจะได้พบพาน
แต่ความจริงใจที่เธอนั้นเคยมีให้กัน
สิ่งนั้น ยังเจออยู่รอบ ๆ กาย
*แม้... ไม่อาจจะได้พบเจอเธอ
แต่ฉันก็รู้ได้ด้วยหัวใจ
ว่าเธอ ไม่เคยทอดทิ้งฉันไปไกล
ห่วงใยกันเสมอมา
**หลับตาก็รู้...รู้ เธออยู่ข้างฉันเหมือนสายลม
ลมที่คอยโบกโบยแต่ไม่เห็นไม่เจอ
โอบอุ้มด้วยอุ่นไอ อิ่มเอมเหมือนใกล้เธอ
ฉันสัมผัสเธอได้เสมอ.. จากสายลม
(ดนตรี)
ถ้าในวันนึงที่ตัวของฉันต้องเหนื่อยใจ
หมดแรง เกินใจของฉันต้านทาน
แค่เพียงรับรู้ว่าเธอนั้นยังห่วงหากัน
แค่นั้น ใจมันก็เข้มแข็งพอ
(ซ้ำ*/**)
ก็อยากให้เสียงของความรู้สึก
ข้างในใจฉันส่งถึงหัวใจของเธอ
ว่าเธอนั้น จะอยู่เป็นนิรันดร์เสมอ
ไม่ว่านานแค่ไหน... อะฮ้า...
หลับตาก็รู้...รู้ เธออยู่ข้างฉันเหมือนสายลม
ลมที่คอยโบกโบยแต่ไม่เห็นไม่เจอ
โอบอุ้มด้วยอุ่นไอ อิ่มเอมเหมือนใกล้เธอ
ฉันสัมผัสเธอได้เสมอ..
(ซ้ำ**)