INTRO :
ฝากหัวใจลอยลมมากับแสงแดด
ที่แผดเผาทุ่งหญ้าและป่ารก
+
ฉันยืนอยู่ ณ ชายแดนตะวันตก
ในซีกโลกที่มืดมน นนทกาล
จากเรื่องราวผ่านเลยอดีตเดือด
คนถูกเชือดเฉือนนองหลักประหาร
+
ว่าองกาสั่งมาฆ่าเสียบประจาน
คนฆ่ากันล้มตายทั้งชายหญิง
ทั้งปล้นชิง ข่มขืน และบีบคั้น
+
หลังสงครามปลดปล่อยไม่กี่วัน
คนหลายพันหมื่นแสนล้านสูญไป
+
กระสุนปืนปลิวใส่ไม่ลงชื่อ
กลับร่ำลือหาแพะลงให้ตรงได้
+
ว่าปอลปอต คือองกาคนใจร้าย
เข่นฆ่าได้แม้ลูกหลาน คลานตามตน
* ปองปะโอนประเจียจนกัมพูเจีย
คือชาวไร่ชาวนาผู้ยากจน
ปองปะโอนประเจียจนกัมพูเจีย
คือคนยากคนจนที่ถูกหลงลืม
+
เป็นผลพวงของสงครามทั้งสามโลก
โลกที่หนึ่งย่อมสับโขลกเพื่อหวังผล
+
ให้โลกสองเพลี่ยงพล้ำในบัดดล
โฆษณามวลชน เพื่อเอาชัย
+
ภาพฝั่งใจชายแดนตะวันตก
ต่อเขตดงปลดปล่อยอิสานใต้
+
มีองกาปอลปอตเป็นสหาย
ขอส่งคำอาลัย และขอบคุณ
Solo :
(ซ้ำ *, *, *)
Solo :
