อากาศมันโล่งยังไงไม่รู้
ข้างๆ กายไม่เคยมีใครแย่งหายใจ
มันอิสระมากเกินจนเคว้งคว้างไป
ชักเรื่องใหญ่ ไม่ไหวจะให้ทน
((*)) ใครว่าตัวคนเดียวอย่างนี้สบาย
เซ็งอารมณ์จะตายมันเปลี่ยวหัวใจ
ยังกะต้องการจัง ไอ้ชีวิตลำพังไม่มีใคร
((**)) ก็ใครอยากเหงาเป็นจริงเป็นจังอยู่อย่างนี้
เมื่อไรจะหายซักทีไม่รู้ทำไม
ไม่เห็นสักคนมาสนใจ
ต้องอยู่คนเดียวอย่างเคยหรือไง
ต้องแบกความเหงาพะรุงพะรังอยู่อย่างนี้
สลัดไม่พ้นซักทีจนเริ่มทำใจ
ถ้าไร้หนทางจะหาบางคน
จะอยู่ลำพังให้มันหนำใจ ให้เหงามันให้ตาย
นั่งบ่นคนเดียวลำพังเสมอ
ใครไม่เจออย่างนี้คงไม่เข้าใจ
ยิ่งเจอะใครเดินควงกันมันแปล๊บข้างใน
แล้วเมื่อไหร่ จะถึงตาของเรา
(ซ้ำ * , ** )
(ซ้ำ ** )