จากบ้านมานาน ทำงานอยู่ในเมืองกรุง เมืองที่แสนยุ่ง เมืองกรุงแดนเจริญ เป็นเพราะความจน
ต้องทนระหกระเหิน ทำงานแลกเงิน เหนื่อยเหลือเกินต้องทนทำไป
จากบ้านเคยนอน จำจรจากไกลลำเนา กลิ่นฟางรวงข้าวใจเราสุดอาลัย
ดังนกลาคอน ต้องจรผจญภัย ลุยมันเข้าไปสู่เส้นชัยดั่งใจมุ่งฝัน
พ่อจ๋าแม่จ๋า น้ำตาลูกแอบหยดไหล บางครั้งท้อใจ เหนื่อยหน่ายสังคมแบ่งชั้น
อยากซบตักแม่ อบอุ่นแท้แล้วหลับฝันหวาน ลืมสิ้นถิ่นการเเข่งขัน ลืมคืนวันสังคมมัวเมา
ต่อสู้ต่อไป ด้วยใจซื่อตรงจริงจัง จะมีใครบ้างที่ยังจริงใจกับเรา ความทุกข์เวียนวน
ต้องทนอยู่กับความเหงา พบพาลเรื่องราวเก็บเกี่ยวเอาเป็นครูช่วยสอน
