เหมือนดิ่งลงจากหุบเหว ฉันเดียวดาย
หมดความหมายไม่มีใคร จะมาสนใจ
หวังแค่เธอและให้เธอส่งมือนั้นมา
แต่ดูเหมือนเธอ จะเดินหนี ไป
(แสงจันทร์ฉาย นั้นดับลง )
โอ้ เธอ จ๋า โปรดกลับมา โปรดเข้ามาช่วยฉัน
อย่าจากไปใจเว้าวอน เธออย่าโหดร้ายกับฉัน
ฉันเข้าใจและรับฟังว่าเธอก็มีเขาอยู่ทุกวัน
แต่เธอทิ้งให้ตัวฉันและความฝันอยู่ในเหวลึก
** ไม่เข้าใจ ไม่เคย เข้าใจเลยสักที
กับความรักที่มีสูญสิ้นมลายไป
รักของฉันทำไมต้องเจ็บทุก ๆ ที
นาทีนี้ฉันรู้เพียงคำว่าเจ็บช่ำ
บนเส้นทางที่ดูช่างมืดดำ
ฉันกลับกลายเป็นฝุ่นหมดความหมาย
เธอทิ่มแทงใจให้ดิ่งดาย
น่าเสียดายแสงจันทร์ฉายนั้นดับลง
และเธอคงลืมฉันวันวานก่อน
เคยเว้าวอนซึ้งใจมีความหมาย
ไม่ปล่อยฉันอ้างว้างและเดียวดาย
น่าเสียดายแสงจันทร์ฉายนั้นดับลง
(แสงจันทร์ฉาย นั้นดับลง น่าเสียดาย)
** ไม่เข้าใจ ไม่เคย เข้าใจเลยสักที
กับความรักที่มีสูญสิ้นมลายไป
รักของฉันทำไมต้องเจ็บทุก ๆ ที
นาทีนี้ฉันรู้เพียงคำว่าเจ็บช่ำ
สักวันฉันอาจเข้าใจฟ้า
จากการพรากและการจาก ของเราสอง
มีแค่เพียงเสียงกระซิบฝากสายลม
คงเฝ้ารอเธออยู่มิลืมเลือน
จดจำ ค่ำคืน ที่เรานั้นเคย เคียงข้างกัน
เฝ้ารอ ทุกวัน ให้ภาพเหล่านั้นได้กลับมา
